- χερνήτης
- ὁ, Α1. χερνής* (α. «Ὀδυσσεὺς χερνήτου λαβὼν σχῆμα», Σέξτ. Εμπ.β. «τῶν γέννα μεγαλυνομένων ὄντα χερνήταν ἐραστεῡσαι γάμων», Αισχύλ.)2. (κατά τον Ευστ.) «χερνήτης, λάτρις, χειροτέχνης, ἀπὸ χειρὸς ζῶν. Και πάλιν χερνήτης, πένης, χειρόβιος».[ΕΤΥΜΟΛ. Άλλος τ. τής λ. χερνής (για ετυμολ. βλ. λ. χερνής)].
Dictionary of Greek. 2013.